“கஜானா”...!

 

                                                                          

“க..ஜா..னா”...!

முன்பு ஒரு கம்பெனியில் வேலை பார்த்துக் கொண்டிருந்த சமயம் அங்கே மெஸ் வசதி எல்லாம் கிடையாது. சாப்பாட்டுக்கு காசு கொடுத்துடுவாங்க. நாம தான் சமைச்சு சாப்பிட்டுக்கணும். ஆனா அங்கே சமைச்சுக்கிறதுக்கென்று காமனா பெரிய கிச்சன் ஒன்று இருக்கும். அதில் தான் எல்லோரும் சமச்சுக்கனும்.

சவுதி வந்த புதிது ஆகையால் சுத்தமாய் ஹிந்தி அரபி தெரியாது என்பது கூடுதல் தகவல். இந்தியர்களாகிய நாம் வெளிநாடு வந்த பின் தான் அதை உணருகிறோம் என்பதும் வருந்தத் தக்க விஷயம் அல்லாமல் வேறென்ன!

எல்லோரும் ஆளாளுக்கு டைம் முறையில் ஷிப்ட்டு போட்டு சமயலறையில் சமைப்போம். ஏனென்றால் அங்கிருந்தது ரெண்டே ரெண்டு காஸ் அடுப்பு தான்.

அன்றைக்கு டூட்டி முடிந்து ரூமுக்கு வந்து சமைக்க சாமான்களை எடுத்துக் கொண்டு கிச்சனுக்கு போய் சமைக்கலாம் என்றால் அந்த நேரம் பார்த்து ஒரு ஹிந்திக்காரன் சமைத்துக் கொண்டிருந்தான். இன்னொரு அடுப்பிலும் வேறு நாட்டுக்காரன் சமைத்துக் கொண்டிருந்தான்.  என்ன செய்வது நேரமாகிக் கொண்டிருக்கிறது. பசி வேறு லேசாக வயிற்றில் எட்டிப் பார்க்க ஆரம்பித்தது.

(இதில் முக்கியமான ஒரு விஷயம் என்னவென்றால், நாம் சமைக்க வில்லை யென்றால் கேம்ப்பில் சாப்பிட எதுவும் கிடைக்காது. சுற்றுப் பட்டி கண்ணுக் கெட்டிய௦ தூரம் 20 KM வரை எந்த கடையும் கிடையாது)

நான் அந்த ஹிந்திக்காரன் எப்ப நகருவான் என்று பார்த்துக் கொண்டிருந்த சமயம், அவனுடைய பிரெண்ட் வந்து அந்த அடுப்பை ஆக்குபை பண்ணிக் கொண்டான். (அப்பவே அவனுகளெல்லாம் ஒன்னாக் கூடிட்டாணுக. நாம தான் இன்னமும் தமிழ் பேசி ஒன்னு மண்ணு என்று சொல்லி மண்ணா போறோமோ தெரியலை ! )

எனக்கு வந்ததே கோவம். (அது தான் நமக்கு வருமே! ) ஹிந்திக் காரனிடம் ஏதேதோ தெரிந்த ஜாடை மாடை கோரணி யெல்லாம் காட்டியும் அந்த வெளங்காதவனுக்கு வெளங்கல! (இப்படி சொல்லி தப்பிச்சிக்குவோம்ல) பேச்சு பேச்சாக இருக்க வாய் வார்த்தை முற்ற ஓங்கி அவன் செவிட்டில் விட்டேன் பாருங்க.. அடிச்ச அப்புறம் தான் தெரியுது அடிசிட்டோமோன்னு.. அவன் முகம் மிளகாய் பத்து போட்ட மாதிரி சிவந்து போச்சுங்க! இதை அவன் பிரெண்ட் பார்த்து.... சாட்சியாகி விட்டான்.

சுற்றி ரகளைப் பண்ணி கூட்டத்தை கூட்டிபுட்டாணுவ, பய புள்ளைக.. அடங்க கொக்கா மக்கா.. எனக்கு கை கால் உதறல் எடுத்துடுச்சு. பசியால் மட்டுமல்ல,, இந்த சம்பவத்தாலும்..ஆமாங்க இந்த சண்டை வம்புன்னாவே நமக்கு கொஞ்சம் பயம் தாங்க!!

பஞ்சாயத்த கூட்டி இந்த பக்கிக  ஃபோர்மேன்   ஃபைவ்மேன்  வாட்ச்மேன் வழியா கேம்ப் பாஸாம்  (அவனென்ன எங்க பாஸ் மாதிரி பெரிய அடாவடியா! கேட்கிறேன். ஓஹோன்னனாம்) அங்கிட்டு வரைக்கும் செய்தி போய்டிச்சு!! போச்சா... நமக்கு இன்னைக்கி ஆட்டம் காலி, சீட்ட கிழிக்கப் போறானுவ. ஊரப் பாக்கப் போய் சேர வேண்டியது தான் மவனே.. மனசில் ஒரு புள்ளி தோன்றி மறைந்தது. (எல்லாம் ஒரு simapthy தானுங்க!)

மறுநாக் காலை கோர்டில் ஜட்ஜ்மெண்ட்.  ஃபோர்மேன் ராஜஸ்தானி! கேம்ப் பாஸ் சூடானி! ரெண்டு “னி”யும் சேர்ந்து நம்மை சட்னியாக்கப் போறானுவ என்ற உணர்வே என்னை உள்ளுக்குள் சங்கடப் படுத்தியது. இரவு தூக்கத்துக்கும் விழிப்புக்கு மிடையில் தான் அந்த யோசனை தோன்றியது. (யார் சொல்லிக் கொடுத்தது என்று கேட்கபடாது)

அடித்தவனையே அரவணைத்துக் கொண்டா.? (யோசனை பரவாயில்லையே என்று என்னை நானே முதுகில் தட்டிக் கொள்ளாத குறை! ) அவன் ரூமுக்கு போனேன். என்னை அவன் அங்கே எதிர் பார்க்கவில்லை. மிரண்டு போய் எழுந்து நின்றான். அப்ப தான் அவனே எதிர்பாராத  வண்ணம் அவன் கையைப் பிடித்து (அடடா கையை தாங்க..!)

நமக்கு தெரிந்த.. (ஹிந்தி அரபியில்) கெஞ்சினேன்,, ஏன் உளறினேன் என்றே வைத்துக் கொள்ளுங்களேன்)

ஹம் பி கிறு கிறு

(நானும் பேசினேன்)

தும் பி கிறு கிறு

(நீயும் பேசினாய்)

சோச்சு கரு கரு

(யோசிச்சுப் பாரு)

மெஹர்பானி கரு கரு

(கருணைக் காட்டு)

(இந்த கிறு கிறு என்ற வார்த்தை அரபி மொழியில் ரொம்ப பேசுறான், பேசுறேன், பேசினேன் என்பது மாதிரி பொருள் கொள்ளலாம்)

நான் பேசிய ஹிந்தியைப் பார்த்து அவன் மிரண்டே போனாலும், புரிந்துக் கொண்டான். அன்றிலிருந்து அவன் நம்ம தோஸ்த் ஆகிவிட்டாலும், எதிரில் நான் வரும் போது விஷ் பண்ணினாலும், நாலு தப்படி விலகியே நடந்து போகிறான்...ஏங்க??

@#@#@#@#@#@#@#@#@#@#@#@#@#@#@#@#@#@#@#@#@

விரைவில்...!

                                                                                                                

                                                     
"தங்க மீன் கதைகள்"...

"ஜென் கதைகள்" ....

                              
        உங்கள் "ஆஹா பக்கங்களில்!!

Sponsered by :

@ ஜெய்லானி
@ செ.சரவணக்குமார்
@ அஹமத் இர்ஷாத்

 இணைந்து வழங்குபவர்கள்:

                  

                      ஆக்கமும் ஊக்கமும் தரும்

   சக வலைப்  பதிவு நண்பர்கள்.! தோழியர்கள்.!