ஜாடை மாடை

                                                                             

                   

  ஜாடை மாடை

உலகிலுள்ள மதங்களில், சம்மதம் இருக்கிறதே, அதை வாங்குவது தான் ரொம்ப கடினம்ங்க. அதுவும் பெண்களிடமிருந்து! ஏன்னா இந்த பெண்கள் இருக்காங்களே ரொம்ப அழுத்தம்ங்க... இதை தஹிரியமா சொல்றதுக்கிடையில் நமக்கு ஒரு படபடப்புங்க. ஸ்ஸ்ஸ்ஸ் அப்பப்பா.. இருங்க சொல்றேன். உங்க கிட்ட சொல்லாம வேற யார் கிட்ட போய் சொல்லப் போறேன். சப்போட்டுக்கு இந்த ரங்க்ஸ் களெல்லாம் கூட ரெடியா இருக்கீங்களாய்யா. அப்புறம் டீல்ல உட்டுபுடாதீங்க சொல்லிப்புட்டேன் ஆமா!.

நமக்கு டூட்டி இருக்கே அது காலையில் 8.30க்கு ஆரம்பித்து 11.30 க்கு முடியும்ங்க. திரும்ப மாலையில் 4.00 மணிக்கு ஆரம்பித்து 8.00 மணிக்கு முடியும்ங்க. அவ்வளவு தானே அதுக்கு ஏன் இவ்வளவு பில்டப்பு ன்னு நீங்க கேட்கிறது கேக்குதுங்க.

காலையில் 8.30 மணி டூட்டிக்கி போறதுக்கு எத்தனை மணிக்கி முழிக்கணும்ங்க. 6 மணி, 7 மணி... ஊஹும், 7.30 மணிக்கி தாங்க முழிப்பேன். அது தப்பாங்க. தனி மனித சுதந்திரம்னு ஒன்னு இருக்கூங்கல்லோ. அதுல யாரையும் தலையிட அனுமதிக்க மாட்டேங்க.. இருங்க காதுல உழுந்துடப் போவுது. மெதுவாவே பேசிக்கிவோம். ஹி.. ஹி..

சரி நாங்க 7.30 மணிக்கி எந்திரிக்கிறோம்ல அப்ப அவுக எத்தனை மணிக்கி எந்திரிக்கனும் எங்களுக்கு முன்னாடி தானே. ஹஹ்ஹா. அது தான் இங்க கிடையாது. அவுக எங்களுக்கப்புரம் பத்து பதினைந்து நிமிஷம் கழித்து தான் எந்திரிப்பாங்கலாம். இது மட்டும் என்ன நியாயம்ங்க! அப்ப ஆரம்பிக்கிற பூபாளம் தான் நேபாளம் வரைக்கும் போவும்!

அதுக்கப்புறம் தான் நமக்கு வேண்டிய டீயிலிருந்து காபி வரைக்கும் ப்ரெடிலிருந்து சாண்ட்விட்ச் வரைக்கும் தயார் செஞ்சு கொடுப்பாங்க. இதுக்கு உள்ள அலட்டல் இருக்கே யப்பா.. (நாமெல்லாம் இதை செய்தால் எவ்வளவு நேரமாகுமென்று உங்களுக்கே தெரியும் பத்து அல்லது பதினைந்து நிமிஷமாகுமா?)

நமக்கு இந்த பாத்ரூம் போனா இருந்தமா, குளிச்சமான்னு வரத்தெரியாதுங்க.. அங்க போய் உட்காந்தா தான் தனி ராஜ்யமான சிந்தனை ஒன்று உருவாகும் பாருங்க. அங்கே யாரும் நம்மை அசச்சுக்க முடியாதுல. ஆனாலும் உள்ளே போனது வெளியே வர நம்மை அசைக்கிற அசைப்பில்...,, அத சொல்லிப்புடனும்ங்க..

அதுக்கப்புறம் தான் நம்ம ராஜாங்கமே ஆரம்பமாவுதுங்க. குளிச்சிப்புட்டு வந்து பார்த்தா புறப்படுறதுக்கு இன்னும் மிச்சம் பதினஞ்சே பதினஞ்சு நிமிஷம் பாக்கி இருக்கும். இதுல மனுஷன் என்னென்ன செய்ய முடியும். ஷேவிங் பண்ணனும், மேக்கப் கீக்கப் டிரஸ் எல்லாம் போட்டு ரெடியாகனுமா இல்ல பசியாரனுமா. எல்லாமே மனசுக்குள் TOM & JERRY மாதிரி ஓடும். அப்ப தாங்க உதவிக்கி வந்து நிப்பாங்க GIANT மாதிரி.. (இருக்கத்தா பின்னே)

நான் பாட்டுக்கு ஷேவிங் செய்துக்கிட்டிருக்கும் போது ஒண்ணுமே பேசாம இட்லியோ தோசையோ பிசைந்து தீத்தி விட ஆரம்பிப்பாங்க. (என்னா இருந்தாலும் கரிசனம்!) அப்ப தான் அவுகளுக்கு யாராவது நம்ம சொந்த பந்தம் பேசிய, நடந்த சில சம்பவங்கள், நாம வாங்கிக் கொடுக்காத பூ புஷ்பம், தங்க நகைகள், புடவை இத்யாதிகள் + எல்லாம் ஞாபகம் வந்து -வரா விட்டாலும் வந்து- (நாம ஷேவிங் பண்றப்ப முகம் அப்படி இப்படி திருப்புவமா- அப்ப) “ஒழுங்கா சாப்பாட்டை வாங்கிக்கிறது கிடையாது” என்று ஒரு இடி. நான் வாயில வாங்கிய சாப்பட்டை வாயில வச்சுக்கிட்டு அதை எப்படிங்க உங்களிடம் சொல்லிக் காட்ட முடியும். சொல்லுங்க..!!

இதுல அவுக வைக்கும் சாம்பார் (கமா) ரசத்துக்கும், முட்டைக் குழம்புக்கும், கோழி, ஆடு, மீன் நண்டு, இரால் குருமா வகையறாக்களுக்கும் (நல்லாதனிக்கும்) நல்லா இல்லைன்னாலும்,, நல்லா இருக்கு, சுவையா இருக்குன்னு தான் சொல்லோனும். சொல்லலைன்னா...? அட சொல்லித்தான் பாருங்களேன். அன்னைக்கி உங்களுக்கு என்னா நடக்கும்னு நான் சொல்ல மாட்டேன்னு சொல்ல மாட்டேன். என்னா வில்லத்தனம்..??

ஆமா நாங்கல்லாம் கேட்கிறோம் (இதுலயாவது ஒத்துமையா குரல் கொடுங்கய்யா) மாசா மாசம் சம்பளம் வாங்கி கொண்டு வந்து உங்க கையில் தானே கொடுக்கிறோம், அதுக்கு நீங்க பாராட்டுப் பத்திரம் ஏதும் கொடுக்கணும்னு எதிர் பார்க்கிறோமா? இல்லை என்னைக்காவது நீங்க வாங்க சொல்லிய பொருட்களை எவ்வளவு சிரமப் பட்டு வாங்கி வந்தாலும், நல்லபடியா நாலு வார்த்தை, வேணாங்க..... ஒரு சிரிப்பு.. இல்லையே.. அது ஏங்க ஒரு மாதிரியா முகத்தை வச்சுக்கிட்டு, ஹூக்கும் என்ற சத்ததோட தோளில்வேறு ஒரு இடி இடிச்சுக்கிட்டு போறீங்க.. அதாவது பரவாயில்லை ஏங்க அந்த சவுண்ட் வேறு கொடுக்கனுமா.. ஒரு வேளை அது எதுக்குன்னு எனக்கு தான் புரியலையோ?