காலம்பர வாங்க..!

                                                                   

                                                                            


காலம்பர வாங்க..!

பேசும் பேச்சில், சில சொல் வழக்குகள் நம்மை யோசிக்க வைக்கும். சில சிந்திக்க வைக்கும் (ரெண்டும் ஒன்னு தானோ!!!!) சிலவைகள் நம்மை குழப்பும் அப்படிப் பட்டவைகளை இப்ப நாம் இங்கே பார்த்து யோசிப்போம்!!

எங்க வீட்டில் பேசும் தமிழ் மொழியின் பேச்சு வழக்கு ஒரு மாதிரியாகவும், அவுக வீட்டில் பேசும் பேச்சின் வழக்கு வேறு மாதிரியாகவும் இருக்கும் (உம்: எங்க வீட்டில், இக்கிரஹா, போரஹா, வர்ரஹா..இவ்வாறாக ) (அவுக வீட்டில் : இரிலே போலே, வாலே.. என்று)

இது இவ்வாறிருக்க --

கல்யாணம் முடிந்த புதிதில்...

மாலையில் அவங்க வீட்டுக்கு போனா, காலையிலேயே எங்க வீட்டுக்கு திரும்பி வந்து விடும் பழக்கமுள்ள நான், ஒரு தடவை அவங்க வீட்டிலிருந்து புறப்பட்டு வாசல் வரை வந்து விட்ட சமயம், அவங்க பாட்டி குடு குடு வென்று கிட்ட ஓடியாந்து "தம்பி போயிட்டு காலம்பர வந்துடுங்கன்னு சொன்னாங்க", அடப் பாவத்த ராத்திரிக்கி வரக் கூடாதான்னு, யோசித்துக்கொண்டே, "சரி" என்று சொல்லிவிட்டு எங்க வீட்டுக்கு வந்து விட்டேன்.

வீட்டுக்கு வந்தவுடன் அம்மாவோடு, பகலில் இருந்து சாப்பிட்டு விட்டு, மாலையில் நண்பர்கள் எல்லோரையும் பார்த்து விட்டு, அங்கங்கே சுற்றியும் விட்டு, இரவில் அவுக வீட்டுக்கு போகாமல், எங்க வீட்டுக்கே வந்து விட்டேன்.

எங்க அம்மா வந்து என்னிடம் "தம்பி கடைசி பஸ் போய்டுமே, இன்னும் அங்க புறப்பட்டு போகாம இக்கிரீங்களே" என்றாங்க. அதுக்கு நான், " இப்ப நான் அங்க போவலம்மா. அவங்க என்னை காலையில் வரச் சொல்லிட்டாங்க" என்று சொன்னேன்.

"அப்படியா?? அப்படி யெல்லாம் சொல்ல மாட்டங்களே" என்று அவங்க குழம்பியபடி உள்ளே சென்று, எங்க அக்காவிடம் ஏதோ பேசிக் கொண்டிருந்தாங்க. அவங்க ஏதோ சொல்ல பதட்டத்துடன் என்னிடம் ஓடியாந்து, “என்னான்னு சொன்னாங்க” என்று திரும்பவும் கேட்டாங்க. ‘காலம்பர வாங்கன்னு’ சொன்னாங்கன்னு சொன்னேன். அதுக்கு அவங்க சிரிச்சுட்டு சொன்னங்க,

"தம்பி காலம்பர வாங்கன்னா, சீக்கிரமா புறப்பட்டு வந்துடுங்கன்னு அர்த்தமாம். அவங்க ஊர்ல அப்படி தான் பேசிக்கி வாங்கலாம்”
நீங்க சீக்கிரமா புறப்பட்டு போங்கன்னு“ சொன்னாங்க!

ஏங்க, இங்கிட்டும் அங்கிட்டும் கூட்டி கழித்துப் பார்த்தா ஏழு கிலோ மீட்டர் தூரம் கூட இல்லை. அங்கேயே தமிழில் சொல் வழக்குகள் இப்படி மாறி நிற்கும் போது, பிறகு இலங்கை மலேசியா சிங்கபூர் போன்ற மற்ற தமிழ் பேசும் உலக நாடுகளில் எப்படி எப்படி எல்லாம் சொல் வழக்குகள் மாறி நிற்கும்??

இப்ப எங்க தாயாரும், அவுக பாட்டியாரும் எங்களோடு இல்லா விட்டாலும் அவர்கள் பேசிய நினைவுகள் சமயங்களில் வரத்தான் செய்கின்றன!

நினைவுகளை பகிர்ந்து கொண்ட மாதிரி, மெயிலில் வந்த ஒரு செய்தியையும் இங்கே பகிர்ந்து கொள்வோம்
                         
                                   @@@@@@@@@@

வெளிநாடுகளில் பணிபுரியும் இந்தியர்களுக்கு ஏற்படும் பிரச்சனைகள் குறித்து உலகின் எந்த பகுதியில் இருந்தும் உதவிக்கி அழைக்க, இந்திய அரசு 12X7 Help Line ஐ அறிமுகப்படுத்தியுள்ளது: குறித்து வைத்துக் கொள்ளுங்கள் உதவும். அல்லது யாருக்கேனும் நாம் கொடுத்ததும் உதவலாம்.

தொலை பேசி எண்:


1800113090
911140503090

                                                                     

விருதுகள் :

அமீரகத்திலிருந்து இது எனக்கு இரண்டாவது விருது! (1) தல ஜெய்லானி, இப்ப (2) சகோ.ஆசியா உமர்.

எனக்கு நன்றாக நினைவிருக்கிறது. இவர்கள் எல்லோருடைய பதிவையும் படித்து விட்டு கமண்ட்ஸ் போட்டுக் கொண்டிருத்த காலம். அப்ப இவர்களெல்லாம் விருதுகளை வாரி வழங்கிக் கொண்டிருந்த நேரம். பார்க்க ஆர்வமா இருக்கும். நாமெல்லாம் பதிவுலகை படித்து வலம் வரும் சின்னஞ் சிறுசு தானே.

அப்ப நான் கூட வேடிக்கையா, "கமண்ட்ஸ் போடுறவங்களுக்கு விருது ஏதும் கிடையாதான்னு” கேட்டேன். இந்த தல ஜெய்லானி இருக்கே ரொம்ப உஷார். மொதல்ல வலைப்பூ ஆரம்பிகன்னு சொன்னுச்சு. அதாவது நாம எழுத ஆரம்பிக்கனுமாம், மாட்டிகிட்டு முழிக்கனுமாம். சின்ன gape கெடச்சாலும் எதையாவது சொல்லி நம்ம தல மேலேயே அடிக்கும். (அதாவது மற்றவர்களை எழுத தூண்டி ஆர்வப் படுத்துவதென்பது அதன் பொருள்.) நல்ல பொறுப்புள்ள பாசகார புள்ள..!

அடுத்து மேடம் ஆசியா உமர். இவர்களை தினமும் சந்தித்துக் கொள்ளலாம். ஏதாவது மெனுவோடு கண்ணைக் கவரும் வண்ண வண்ண படங்களோடு. இவர்களின் வலைப்பூவை பார்த்து தான் கமெண்ட்ஸ் போடக் கற்றுக் கொண்டோம். இவர்கள் போடும் இடுகைகளை பார்த்து மிரண்டு போனது கூட உண்டு. என்ன ஒரு ஸ்பீட். அதில் ஒரு தனித்துவம் மிளிரும்.

இவர்கள் கமெண்ட்சில் வந்து நாசூக்காய் சொல்லிவிட்டு போகும் விஷயம் மாணவர்கள் நூற்றுக்கு நூறு வாங்க வேண்டும் என்கிற டீச்சரின் அடையாளம். சமீபத்தில் இவர்கள் எழுதிய “முஸ்லிம் சத்திரமும் முட்டை பஜ்ஜியும்” தனி ரசனையோடு எழுதப் பட்ட ஒரு இடுகை! எழுத்து நடை மிகப் பிரமாதமாக இருந்தது.

நான் கூட யோசித்த துண்டு. இவர்கள் இதுமாதிரி வாரம் ஒன்னு ஏன் எழுதக் கூடாது? சமையலையே தான் போடணுமா?? வலைப்பூவை சமைத்து அசத்தலாம் என்று வைத்து விட்டு மற்றவைகளை எழுதக் கூடாதா என்ன?? சிரித்து அசத்தலாம், பயணக் கட்டுரை எழுதி அசத்தலாம். தினம் ஒன்றை செய்து அசத்தலாமே மேடம். நூறு பதிவுக்கு மேல் போட்டவர்களுக்கு இதெல்லாம் புரியாதா என்ன??

கடைசியாக ஒன்னு! இப்படி வாரி வாரி விருது வழங்கும் மக்களெல்லாம், தலை முறை தலை முறையாய் மன்னர் பரம்பரையில் வந்தவர்களோ?? மனம் ரொம்ப சந்தோசமா இருக்கு என் அருமை நேசங்களே! இனிமேலும் எல்லோரும் ஒன்று கூடி எங்களை எழுத ஆர்வப் படுத்திக் கொண்டே இருங்கள்.