ஈகை..!!

ஈகை!!

திருநெல்வேலி மாவட்டம் களக்காடு, சேரன் மஹாதேவி ஏரியாவைச் சேர்ந்த எங்கள் நண்பர் ஒருவர் VACATION போய் விட்டு திரும்பி வரும் போது, அங்கே பள்ளிவாசல் ஒன்று கட்டிக் கொண்டிருப்ப தாகவும், அதற்கு நம்மால் ஆன பொருளுதவி செய்யணும் என்று கோரிக்கை ஒன்றையும் வைத்தார். பள்ளிவாசலில் கொடுத்த ஸிலிப்பையும் கூடவே கொண்டு வந்திருந்தார்.

நாங்கள் இங்கே ரெண்டு மூணு நண்பர்கள் இருப்பதால் ஆளுக்கு கொஞ்சம் தொகையைப் போட்டு அனுப்பி விடலாம் என்று திட்டம் போட்டுக் கொண்டோம். மற்றவர்களிடமும் சொல்லி கலக்ட் செய்து கூடுதலாக அனுப்பலாமே என்று நண்பர்கள் யோசனை சொன்னபோது சற்று சங்கோஜமாக இருந்தது. அது மாதிரி யாரிடமும் போய் கேட்டு நின்றதில்லை ஆதலால் ஏதும் நினைத்துவிடுவார்களோ என்ற கோட்பாடுகளை மீறிய தயக்கம்.

பக்கத்து ரியல் எஸ்டேட் ஆபீசில் வேலைப் பார்க்கும் புதுக்கோட்டையை சேர்ந்த நண்பர் ஒருவர் பணம் அனுப்ப எங்களிடம் வர, அவரிடம் மேற்படி விஷயத்தை நாசூக்காக சொல்லி அவரையும் எங்களோடு இணைந்துக் கொள்ள சொன்னோம். உடனே சம்மதித்த அவர், போயிட்டு அரை மணியில் திரும்பி வந்து, " எங்க மொதலாளியும் ஒரு நல்ல தொழுகையாளி மனுசர் தான். உங்களுக்கு தான் தெரியுமே இது மாதிரி விஷயங்களுக்கெல்லாம் நிச்சயம் உதவுவார். நாம அவரிடம் போய் பேசிப் பார்ப்போமே" என்றார்.
அப்படி சொல்லு என் மகராசா என்று அவரை மெச்சி விட்டு, ஒரு பிரேயர் டைம் முடிந்து அந்த மொதலாளி அமைதியாய் அமர்ந்திருந்த ஏகாந்த பொழுதில் எங்களை அவர் ஆபீசுக்குள் அழைத்துச் சென்றார்.

பொதுவான நலம் விசாரித்தலைத் தொடர்ந்து, "என்ன விஷயமாய் என்னை காண வந்திருக்கிறீர்கள்" என்று வினவினார். நாங்கள், "இப்படி இப்படி இது இது" என்று மெல்லமாய் விவரித்தோம். கொஞ்ச நேரம் எங்களையே பார்த்துக் கொண்டிருந்த அவர், எவ்வளவு எதிர் பார்க்கிறீர்கள் என்றெல்லாம் கேட்காமல் யாருடைய பெயரில் செக் வேணும் என்று கேட்டார்.

எங்களுக்கு சட்டென்று எதுவும் சொல்ல தோன்ற வில்லை. ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக் கொண்டோம். ரியாலாய் எடுத்துக் கொடுப்பார் என்று வந்திருந்த எங்களுக்கு, இப்படி கேட்டவுடன், என்னுடைய இக்காமாவை (Identy card) எடுத்துக் கொடுத்தேன். விறு விறு வென்று எழுதி செக்கில் கையெழுத்திட்டு சரக்கென்று கிழித்துக் கொடுத்தார். அவரையே பார்த்துக் கொண்டிருந்த நாங்கள் கொடுத்ததை வாங்கிப் பார்த்து இன்னும் பிரமித்துப் போய் நின்றோம்.

"இது போதுமா" என்று அவர் கேட்ட போது தான், நாங்கள் மறு நினைவுக்கே திரும்ப வந்தோம். மிகப் பெரிய சுக்ரனை (நன்றியை) சொல்லிவிட்டு வெளியில் வந்த எங்களில் யாருக்கும் பேச்சு எழவில்லை.

எப்படிங்க, சர்வ சாதரணமாக ஊர் காசுக்கு, கிட்டத்தட்ட ரூபாய் 50-60 தினாயிரம் மதிப்பிலான 5000 சவுதி ரியால்களைக் எடுத்துக் கொடுத்த அந்த மா மனிதரைப் பற்றி என்ன வென்று சொல்ல முடியும்ங்க! பிறகு வேறு யாரிடமும் வசூல் செய்யாமல் ஒரு பெரிய தொகையை பள்ளி வாசல் நிதியாக அனுப்பி வைத்தோம்.

இப்ப இதை ஏன் உங்களோடு பகிர்ந்து கொள்கிறே
னென்றால், ரமலான் நெருங்கி வரும் இவ்வேளையில்,
அன்பு நண்பர்களே அருமை சகோதரிகளே, ஈகையைப்
பற்றி இப்பவே (எப்பவும்) சிந்திக்க ஆரம்பித்து விட வேண்டும் என்பதற்க்காகவே !!

GREETINGS TO ALL

"RAMADAN KAREEM"