வியாழக் கிழமையானா வரும் ஜுரம்! !

                                                                          

கல்யாணமாகியும் வெளிநாடுகளில், மனைவி மக்களை விட்டு தனித்து வாழும் இளைஞர்கள் அனைவர்களும் பேச்சிலர்கள் தான். என்றாலும் வியாழக் கிழமை வந்து விட்டால் எப்ப வேலை முடியும் என்ற ஒரு ஆர்வம். வேலை முடிந்து அவரவர் ரூமில் போய் ரெஸ்ட் எடுத்து விட்டு, இரவு வரும் போது இருக்கும் ஆரவாரம். ரெக்ரியேசன்களில், ஜிம் களில், கூட்டம் கூட்டமாய்...! DVD கேம் களில் ஒரு கும்மாளம். சினிமாப் படங்கள் பார்த்துக் கொண்டு திரியும் ஒரு ரசிக்கும் பட்டாளம்.

அது மாதிரியே எங்கள் ரூம்களிலும் சில நண்பர்கள், ஊர்காரர்கள் எல்லாம் ஒன்று கூடும் நேரம் அந்த மாதிரி வியாழக் கிழமை இரவுகளில் தான். பேச்சுக்கும் அரட்டைக்கும் பஞ்சமிருக்காது. ஒரு குரூப் சீட்டாடிக் கொண்டிருக்கும். ஒரு குரூப் படம் பார்த்துக் கொண்டிருக்கும். நாங்களெல்லாம் உலக ஞானங்கள் (??) அதிலும் கேள்வி ஞானங்கள் மிக்கவர்களாயிற்றே (??) ஏதாவது சப்ஜெக்டைப் பற்றி பேசி அக்கு வேறு ஆணி வேறாய் அலசி காயப் போடும் வரை ஓய மாட்டோம்னா பார்துங்களேன்.

அன்று பேய்களைப் பற்றி ஒரு டாபிக். ஒவ்வொருவரும் ஒவ்வொரு விதமானப் பேய்களைப் பற்றி பேசி விவாதம் வேற.

ஒவ்வொருவர் சொன்ன பேயும் அப்ப தான் நாம் உலகத்திலேய மொத மொத கேள்வி படுகிற மாதிரி உள்ள பேய்களைப் போல் பேச ஆரம்பித்து விட்டார்கள் சில விஷயங்களை தான் நாம் குருட்டாம் போக்கில் நம்பி விடுவோமே. அது மாதிரி தான் இந்த பேய்களின் விஷயங்களும். இதில் வீர தீரமாய் பேசுபவர்களுக்குக் கூட பேய்கள் என்றால் ஒரு அரட்டி தான்போல. நாம மட்டும் எம்மாத்திரம்??

அங்கங்கே டிவி பார்த்துக் கொண்டும், சீட்டாடிக் கொண்டிருந்த வர்களும், டீப் போட்டுக் கொண்டிருந்தவர்கள் கூட ஆர்வக் கோளாறில் (அல்லது பயந்துக் கொண்டு) எங்களோடு வந்து ஐக்கிய மாகி விட்டார்கள்.

பேச்சு சுவாரஸ்யத்தில் எங்களுக்கெல்லாம் நேரம் போனதே தெரிய வில்லை. அவரவர்கள் தூங்கு வதற்குரிய நேரம் போய் இரவு மணி இரண்டுக்கு மேலாகி விட்டது. அவரவர் தத்தம் ரூமுக்கு புறப்பட்டு போய் சிறிது நேரமாகி யிருக்கும்.

சிறிய முனகலுடன் மெல்ல ஒரு சப்தம். "இர்ர்ர்ரர்ர்ர்ர் கேய்ய்யய்யி" மெல்லிய ஹஸ்கி வாய்ஸில் ஆரம்பித்தது, போகப் போக “உறர்ர்ர்ரர்ர்ர்ர் ஆஆஆஆஆ” என ஹை பிட்ச் அளவுக்கு போக குளிர் நாள் ஆதலால் எல்லா ரூமிலும் ஏசி ஏதும் ஆன் செய்யபடாமல் இருந்ததால் அந்த சப்தம் எங்களை பீதியில் ஆழ்த்தி குலை நடுங்க வைக்க ஆரம்பித்தது. அப்படியே உறைந்துப் போய் நின்றோம். ஒருவருக் கொருவர் பேசக் கூட திராணி யில்லை. அப்படி...!!                                                                

                                                                                                                         

வயிற்றிற்க்கும் தொண்டைக்கும் இடையில் ஏதோ உருண்டு வந்து அடைத்துக் கொண்டது போன்ற ஒரு திகைப்பு. முதுகந்தண்டில் ஜிலீரென்று ஏதோ ஊர்வதைப் போல் ஒரு அவஸ்தை..!

கதவை திறந்தால் ஏதுமாகி விடுமோ என்று பயம் வேறு. என்ன இது,, இப்படி எப்பவும் ஆனாதில்லையே என்று மனதை தைரியப் படுத்திக் கொண்டு, நானும் எனது நண்பரும் கதவை திறந்துக் கொண்டு வெளியே வந்தோம். வெளியே யாரையும் காணோம். சப்தம் வந்த திசையை மெல்ல யூகித்து திரும்பினோம்!!

அங்கே கண்டக் காட்சி.....!

எங்களை இன்னும் நிலை குலைய வைத்தது. எங்கள் ரூமில் பேய்க் கதைக் கேட்டு கொண்டிருந்த ஒரு நண்பர், இன்னொரு பாகிஸ்தானியின் குரல்வலையை பிடித்துக் கொண்டிருக்க, அந்த பாகிஸ்தானி இவருடைய குரல் வலையைப் பிடித்துக் கொண்டிருந்தார். ஆனால் சப்தம் மட்டும் மேலே சொன்னது மாதிரி வந்துக் கொண்டே இருந்தது. விட்டால் ஒருவரை ஒருவர் மாய்த்துக் கொள்வார்களோ என்ற பயம் வந்து, உடனே சற்றும் தாமதிக்காமல் இருவருடைய குரல் வலையிலிருந்தும் கைகளை பிரித்து எடுத்து ஆசுவாசப் படுத்தினோம். ஆனால் எங்கள் நண்பர் மட்டும் ஓய்ந்தவராகவில்லை. சப்தமும் உறுமலும் அவருடைய கண்கள் வெளியே தள்ளியபடி பார்க்கவே ரொம்ப கிலியாக இருந்தது. அம்மாடியோவ்...! பய புள்ளைக என்னா  ஒரு அக்குரும்பு!!

அந்த பாகிஸ்தானி ஏதேதோ சொல்லி புலம்பிக் கொண்டிருந்தார். அவரை சமாதானப் படுத்தி அவருடைய ரூமுக்கு அனுப்பி வைத்து விட்டு, இவரை கை தாங்கலாக ரூமுக்கு அழைத்து வந்து படுக்கையில் சாய்த்து உட்கார வைத்து முகத்தில் நீர் தெளித்து, தெளிய வைத்தோம். இருந்தாலும் கையெல்லாம் முறுக்கிக் கொண்டு மனுசர் ஓய்ந்தவராகத் தெரிய வில்லை. பிறகு டீ ஊற்றிக் கொடுத்து, ஸ்நாக்ஸ் எல்லாம் கொடுத்து அவரை ஓரளவு நிலைக்கு கொண்டு வந்தோம். அப்ப்பாடா...!! தெளிந்து விட்டார். இப்ப கேட்டா செய்தி கிடைக்குமென்று மெல்ல பேச்சுக் கொடுத்தோம்.

"இங்கேருந்து வெளியே போனேனா. அந்த பக்கமெல்லாம் லைட் வெளிச்சம் பத்தாம லேசா இருட்டாவே இருந்துச்சு. அப்ப Dormitari கிட்ட எதுத்தாப்ல ஏதோ ஒரு உருவம் குதித்து வந்தது. கொல்லி வாய் பிசாசு மாதிரி வாயில வெளக்கேத்திக் கொண்டு...! எனக்கா பயமாப் போச்சு. இந்தப் பக்கம் திரும்பி பின்னாடி ஒங்க ரூமுக்கு ஓடியாந்தா எங்கே என் பொரடியிலே அடிச்சிடுமோன்னு, அந்த பேய நானே கழுத்தை பிடித்து நசித்து கொன்றுடலாம்னு"... திரும்பவும் கைகளை முறுக்கிக் கொண்டு எங்களை நோக்கி வந்தார். யாப்பா.. என்ன சொல்வது. மனுசர் ஆடித்தான் போய்ட்டார் போலிருக்கு.. பாவம்.

இவர் வெளியே போன சமயம் அந்த அப்பாவி பாகிஸ்தானி one bath room போக வெளியே வந்திருக்கிறார். குளிர் நேரமாதலால் blanket டை தலையிலிருந்து உடம்பு வரைப் போர்த்தி, வாயில் ஒரு சிகரெட்டையும் பத்த வைத்துக் கொண்டு, (நம்ப நண்பர் இவர் பின்னாடி வரும் சப்தம் கேட்டு) அவர் சற்றே திரும்பிப் பார்க்க.... பேய்க் கதைக் கேட்ட பீதியில் போய்க் கொண்டிருந்த நம்மாளு,, ஆஹா போய்க் கொண்டிருப்பது பேய் தானென்று, டபாரென்று பாய்ந்து விட்டார் கழுத்தைப் பிடிக்க..

நடந்தது இது தாங்க....! நம்புங்க...!!