நன்றி சொல்லும் நேரம்..!!

                                                                 

என்னை எழுதச் சொல்லும் மனிதங்கள்!!


இந்த வாரம் சகோதரி ஹுசைனம்மா அவர்கள்.

**Story of Appreciation** (நன்றி பாராட்டும் கதை) என்பது ஒருவர் தான் ஆசைப்பட்ட எண்ணமாக இருக்கலாம். ஆனாலும் அது ஒரு மிகச்

சிறந்த அர்த்தமுள்ள செய்தியை நவீன சமூகத்திற்கு எடுத்துரைக்

கிறது. அப்படி ஒரு கதையை எனக்கு இணையத்தில் அனுப்பித்
தந்தது சகோதரி ஹுசைனம்மா. இந்தக் கதையை படித்து விட்டு
மற்ற மின்னஞ்சல்கள் போல் பர்சனல் மெயிலில் கிடப்பில்

போட்டு வைக்க மனசில்லை. உங்கள் எல்லோருடனும் பகிர்ந்துக் கொள்ளவே விருப்பமுள்ளவனாக இருக்கிறேன்.

இதை மொழியாக்கம் செய்து தந்தவர் தம்பி ஜாஃபர் சாதிக்.
(இவரை முன்பே உங்களுக்கு அறிமுகம் செய்திருக்கிறேன்).

அந்த மொழியாக்கம்  கட்டுரை வடிவில் இருந்ததால் சற்றே
அதன் மெருகு குறையாமல் 'கதை' வடிவில் அமைத்திருக்கிறேன்.
இதைப் படித்து விட்டு உங்கள் உணர்வுகளைச் சொல்லுங்கள்!!

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

நன்றி சொல்லும் நேரம்..!!

ஒரு பெரிய நிறுவனத்தின் மேலாளர் பதவிக்கு விண்ணப்பித்த
இளைஞன் ஒருவன் நேர்காணலுக்குப் அழைக்கப் பட்டிருந்தான். இளைஞனின் CV யில் நல்ல மதிப்பெண்களும் பல சிறப்பான
கல்விச் சான்றிதழ்களும் இருப்பதைக் கண்டு அதன் நிர்வாக
இயக்குனர் இறுதி நேர்காணலுக்குப் பின், அவனை நியமனம்
செய்ய தீர்மானித்து, மெல்லப் பேச்சுக் கொடுத்தார்.

"தம்பி நீ படிக்கிற காலத்தில் உனக்கு 'ஸ்காலர்ஷிப்' (உதவித்-
தொகை) ஏதும் கிடைத்ததா?

"இல்லீங்க சார்"

"உன் படிப்பு செலவை எல்லாம் உங்க அப்பா கவனித்துக்
கொண்டாரா?"

"இல்லை சார் எனக்கு ஒரு வயதாகும் போதே அப்பா
இறந்துட்டாங்க. என் அம்மா தான் எல்லா செலவையும் கவனிச்சுக்கிட்டாங்க!!”

"உங்க அம்மா எங்க வேலை செய்றாங்க"

"துணித் துவைக்கிற கூலித் தொழிலாளி சார்!!"

"ஓ அப்படியா...!! அப்ப உன் கையைக் காட்டு?"

காட்டினான். . அவனது கைகள் மிருதுவாகவும் பளபளப்பாகவும்
இருந்தன.

"நீ உங்க அம்மாவுக்கு எப்பவாவது உதவியாய் இருந்திருக்கிறாயா?"

"இல்லீங்க சார், எங்க அம்மா அதுமாதிரி எப்போதுமே
எதிர்பார்த்ததில்லை. நான் மேலும் மேலும் படிப்பதையும்
நிறைய கற்றுக் கொள்வதையும் தான் விரும்பினாங்க!"

நிர்வாக இயக்குனர் சற்று நிதானித்து அந்த இளைஞனைப்
பார்த்து…

"நான் ஒன்று சொல்வேன் நீ அதன்படி செய்ய வேண்டும்...
செய்வியா??!!"

"சரிங்க சார் சொல்லுங்க !"

இன்று வீட்டிற்கு சென்றவுடன்,

"உங்க அம்மாவின் கைகளை நீ கழுவி சுத்தம் செய்ய வேண்டும்.
பிறகு நாளை காலை வந்து என்னை பார் ” என்றார்.

இளைஞனுக்கு வேலை கிடைத்து விடுமென மனதில் பொறி
தட்டியது.

உற்சாக துள்ளலாய் வீட்டிற்கு திரும்பியவுடன், அம்மாவை
தன்னருகே அழைத்து, மேற்கண்ட உரையாடலை பகிர்ந்துக்
கொண்ட பின்னர் தன் அம்மாவின் கைகளை கழுவ அனுமதிக்கு
மாறு வேண்டிக் கொண்டான்.

சந்தோஷமும் ஆச்சரியமும் கலந்த ஒரு உணர்வில்அந்த தாய்
என்னும் மனிதம் தன் மகனை தன் கைகளை கழுவ அனுமதித்தது.

அந்த இளைஞன் தன் அம்மாவின் கைகளை பார்த்தவுடன்
அதிர்ந்தான். அன்றுதான் தன் அம்மாவின் சுருங்கிய கைகளையும் அவற்றில் நிறைய புண்கள் இருந்ததையும் அவன் கவனித்தான்.

எதுவும் வெளிக்காட்டிக் கொள்ளாமல் பார்த்து பார்த்து மெதுவாக
சுத்தம் செய்ய ஆரம்பிக்கிறான். அப்போது அந்த இளைஞனின்
கண்களில் முட்டிக் கொண்டு கண்ணீர் வர ஆரம்பித்தது.

உள்ளுக்குள் தேம்பினான் “அம்மாஆஆ..!!” என்று விம்மலாய்....

சில புண்களை அவன் கழுவும்போது வலியால் அம்மாவின்
கைகள் துடித்தன. அந்த அளவிற்கு சில கோரப்புண்கள். தினமும்
ஊரார் துணிகளைக் துவைத்த இந்த இரண்டுக் கைகள்தான் தன்
பள்ளிச் செலவிற்கு உதவியதா...?? அப்போதுதான் அவன் மனம்
முதன் முதாலாக உணர ஆரம்பித்தது.

அம்மாஆஆஆ..!! விம்மி அவன் உடம்பு குலுங்கியது.

“எனது கல்வி உயர்விற்கும், பட்டப் படிப்பிற்கும் எதிர்காலத்திற்கும் கொடுக்கப்பட்ட விலைதான் அம்மாவின் கையிலிருந்த புண்களா ??”

அம்மா… அம்மா… அம்மா… என்னவென்று நான் சொல்வேன்
மருகினான்.

அம்மாவின் கைகளை கழுவியபின், ஏதும் பேசாமல் அம்மா துவைக்கவிருந்த மற்ற துணிகளையும் சத்தமில்லாமல்
அமைதியாக துவைத்தான்.

அடுத்த நாள் காலையில் அந்த இளைஞன் தன்னை நேர்காணல்
செய்த நிர்வாக இயக்குனரை அலுவலகத்தில் சென்று சந்தித்தான். இளைஞனின் கலங்கிய கண்களைப் பார்த்துவிட்டு….

“நேற்று என்ன செய்தாய்? என்ன கற்றுக் கொண்டாய்
என்பதை எனக்கு கூற முடியுமா?” என்று கேட்டார்.

“நான் என் அம்மாவின் கைகளை கழுவியதோடு அவர்கள் துவைக்கவிருந்த மற்ற துணிகளையும் துவைத்தேன் சார்”
என்று பதிலளித்தான்.

"அப்போது உன் உணர்வுகள் எப்படி இருந்தது என்று சொல்ல
முடியுமா?"

“முதலாவதாக “நன்றி பாராட்டுதல்” என்றால் என்னவென்று
இன்று நான் தெரிந்து கொண்டேன். என் அம்மாவின் உதவியின்றி,
என் வாழ்வில் வெற்றி என்ற ஒன்று இருந்திருக்காது.

இரண்டாவதாக, என் அம்மாவுக்கு உதவி செய்ய அவர்களுடன்
சேர்ந்து அவர்களின் வேலையில் பங்கெடுத்ததன் மூலம் ஒரு காரியத்தைச் செய்து முடிப்பது எவ்வளவு கடினம் எனபதை
இன்று தான் உணர்கிறேன்.

மேலும் மூன்றாவதாக குடும்ப உறவின் முக்கியத்துவத்தையும்
அதன் மதிப்பையும் நான் கற்றுக் கொண்டேன்” என்றான்.

“என் நிறுவனத்தின் மேலாளராக இருக்க வேண்டியவரிடம்
இதைத்தான் எதிர்பார்த்தேன். மற்றவர்கள் தனக்கு செய்யும்
உதவிக்கு நன்றி பாராட்டுபவரை, காரியங்களை நிறைவேற்ற எதிர்கொள்ளும் கஷ்டங்களை மதித்துணர்பவரை, பணத்தை
மட்டுமே தம் வாழ்நாளின் குறிகோளாக கொள்ளாத நபரைத் தான்
பணியில் அமர்த்த விரும்புகிறேன். நீ இன்றுமுதல் இந்த
பணியில் சேர்ந்து கொள்ளலாம்”. என்றார்.

அதன்பின் அந்த இளைஞன் அந்த நிறுவனத்தில் பணிபுரிந்து
நிறுவன ஊழியர்களிடம் நன் மதிப்பை பெற்றான். நிறுவனமும்
வெகு சிறப்பாக முன்னேறியது.

டிஸ்கி : கொஞ்சம் நீளமானது..!!

தன்னைத் தானே கவனிக்க சந்தர்ப்பம் கொடுக்கப்படாமல், பேணி வளர்க்கப்பட்ட, கேட்ட போதெல்லாம் கொடுத்து  பழக்கப் படுத்திய
குழந்தை தனக்கு மற்றவர்கள் உதவ வேண்டும் என்ற மனப்பாங்-
கோடும் தன் தேவைகளையே பற்றியே சிந்திப்பவனாகவும்தான் இருப்பான்.

அவனுடைய பெற்றோர்களின் முயற்சிகளை பற்றி அறியாத-
வனாகவும் இருப்பான். அவன் வேலைக்கு செல்லும்போது தன்
பேச்சை அனைவரும் கேட்பார்கள் என்று நினைத்துக் கொள்வான்.

அவன் மேலாளராக ஆகும்போது மற்ற வேலையாட்களின்
கஷ்டங்களை அவனால் தெரிந்து கொள்ள முடியாது. அதனால் மற்றவர்களை குற்றம் சாட்டிக் கொண்டே இருப்பான்.

இது போன்ற தன்மையுடையவர்கள் கல்வியில் சிறந்து
விளங்கலாம், சில காலம் வெற்றியில் மிதக்கலாம், ஆனால்
கடைசியாக எதையும் சாதித்த உணர்வே அவர்களிடம்
இருக்காது.

எப்போதும் வெறுப்பும், எதுவும் அடையவில்லை என்ற புலப்பமே இருக்கும். மேலும் இருப்பதைக் கொண்டு திருப்தியடைய முடியாமல் மேலும் மேலும் பொருள் தேடி போராட்டத்திலேயே வாழ்நாளை கழிப்பார்கள்.

உங்கள் குழந்தைகள் ஆடம்பரமான பெரிய வீட்டில் வாழட்டும்,
சிறந்த உணவை உண்ணட்டும், பெரிய திரையில் தொலைக்-
காட்சியும் பார்க்கட்டும். ஆனாலும், நீங்கள் புல்வெட்டும்போது
அதிலும் அவர்களை பங்கு கொள்ள விடுங்கள்.

சாப்பட்டுக்கு பின், தான் சாப்பிட்ட தட்டை, கோப்பைகளை தன்
சகோதர சகோதரிகளுடன் கழுவவிடுங்கள். இதனால் உங்களுக்கு
ஒரு வேலைகாரியை வைக்க உங்களிடம் வசதியில்லை என்று
ஆகி விடாது,

மாறாக உங்கள் குழந்தை மேல் நீங்கள் சரியான அன்பைக் காட்டுவதற்காக. நீங்கள் எவ்வளவு பணக்காரர்களாக இருந்தாலும்
ஒரு நாள் உங்கள் குழந்தைகளின் தலைமுடியும் அந்த இளைஞனின் தாயின் தலைமுடிபோல் வெள்ளையாகி விடும் என்பதை அவர்களுக்கு உணர்த்த வேண்டும்.

இதில் மிக முக்கியமானது என்னவென்றால் இதனால் உங்கள்
பிள்ளை மற்றவர்களின் சிரமங்களை மதித்துணர்ந்து அதே
கஷ்டங்களை தானும் அனுபவிப்பதன் மூலம் மற்றவர்களுடன் சேர்ந்து குழுவாக வேலை செய்ய கற்றுக்கொள்கிறான்.

முடிந்தவரை உங்கள் குடும்பத்தினரோடும், நண்பர்களோடும்
இந்தக் கதையையும் டிஸ்கியையும் பகிந்துக் கொள்ளுங்கள்.
இது சிலரின் எதிர்காலத்தையே அற்புதமாக மாற்றி அமைக்கும் வாய்ப்புள்ளது!!! 

                               நன்றி!! அன்புடன் எம் அப்துல் காதர்.