மனிதர்களை அறிந்துக் கொள்ளும் தருணம் எது??

மனிதர்களை அறிந்துக் கொள்ளும் தருணம் எது?? 

விடுமுறை முடிந்து "ஆப்பீஸ்"  திறந்தாச்சுங்க.  கூட்டமோ கூட்டம் அள்ளுதுங்க. விடுமுறை நாளில் வாங்கி வைத்திருந்த சம்பளங்களை சேர்த்து கொண்டு வந்து கொட்டிக் கொண்டிருக் கிறார்கள். மூச்சு முட்டுதுங்க. எங்களுக்கு முதலாளிகள் ஓனர்கள் அல்ல. கஸ்டமர்கள் தான்.

எப்படீன்னா நாங்க CUSTOMER SUPPORT என்று அவர்களுக்காக வேலைப் பார்த்துக் கொண்டு உட்கார்ந்திருந்தாலும், அந்த கஸ்டமர்கள் நமக்கு சப்போர்ட் பண்ண மாட்டாங்க. நம்மிடமே வந்து  நம்மைப் பற்றி கம்ப்ளைண்ட்   சொல்லிக் கொண்டு தானிருப்பார்கள். எப்படீன்னா அவர்களே எங்களிடம் வந்து சத்தம் போடுவார்கள், அழுவார்கள், அடம் பிடிப்பார்கள். அது   ஒரு   தனி  ரகம்.

சில நேரங்களில் நம் கண்கள் "மானிட்டரில்" இருக்கும் போது, வரிசையில் சில தெரிந்தவர்கள் நிற்பார்கள். அது நமக்கு தெரிய வாய்ப்பில்லை தானே. அந்த சமயம் நிமிர்ந்து பார்க்கக் கூட நொடிப் பொழுது கிடைக்காது. அப்படி ஒரு கூட்டம் வந்து அப்புகின்ற நேரமாக இருக்கும். அப்ப அவர்கள் கியூவில்  நம் கிட்ட வந்து "நாங்க வந்ததைக் கூட கவனிக்காமல் இருக்கீங்களே?? " என்று குறை சொல்வார்கள். இதற்கு நாம் என்ன பதில்சொல்வது??.

இப்படி இவர்களிடம் பேச்சுக் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தால், ஒரு கஸ்டமரின் கார்டு கவனப் பிசகாக,  இன்னொரு கஸ்டமரின் கார்டு நம்பருக்கு மாற்றி அடிக்கப்பட்டு, தமிழ்  நாட்டுக்கு  போக   வேண்டியது,  ஜார்கண்டுக்கு போய் விடும். இது   மாதிரி சில  சமயங்களில்  நடந்திருக்கு.  கடைசியில் நாம் தான் கப்பம் கட்ட வேண்டி வரும்.  நம்மை இப்படி தான் புரிந்துக் கொள்கிறார்கள். நம் எதிராளிகள். அதாவது நம் எதிரே நிற்பவர்கள். நம்மிடம் அன்னியோன்யமாய் பழகியவர்கள். (இப்படி தானேங்க சொல்லணும்..!)

கவுண்டரில் எவ்வளவு நேரம் தான் சிரித்த முகமா உட்கார்ந்து இருப்பது. நாமும்  மனிதர்கள்  தானே. நாமென்ன பொம்மைகளா? அல்லது  ஊர்வலம் போகும் மாப்பிள்ளை மார்களா?? (இதைச் சொன்னால் சில பெரிய “தலை”கள் என்னை அடிக்க வரும் ஹி..ஹி) சில  நேரங்களில்  கண் திருஷ்டி பட்ட மாதிரி நம்மைப் பற்றி நன்கு அறிந்தவர்கலே கூட நொடிப் பொழுதில் நம்மை சூடேற்றி விட்டு சென்று விடுவார்கள்.  டென்ஷனாகிப்  போவோம்.  அதற்கெல்லாம் அசைந்துக் கொடுத்தால் இங்கே வேலைக்காவாது என்று இப்பல்லாம் ஒரு புன்னைகையோடு...!! .

சில நேரங்களில் அது சுவாரஸ்யமாகக் கூட இருக்கும். ரசிக்கும் மனசு இருப்பவர்களுக்கு மட்டும். அதை  நான் ரசித்துக் கொண்டு தானிருப்பேன்.  ஏன்னா அது எனக்கு பழகிப் போச்சுங்க!!  ரசிச்சு பழகிட்டா டென்ஷன் ஃ ப்ரீயல்லவா??